“Soms is er iemand in je leven en weet je niet meer hoe dat is gebeurd. Maar het voelt heel natuurlijk en rustgevend, zoals bij Alexander. Dus alles is oké”, vertelt Katrien.

“Hij nam enkele jaren geleden onze portretfoto’s, een vraag die ik hem toch met enige aarzeling stelde. Maar hij zei ja en tegen het einde van de sessie was de onzekerheid weg geflitst.”

Als fotograaf onderzoekt Alexander Popelier hoe de presentatie van een beeld de betekenis ervan verschuift en waarde toevoegt. Hij onthoudt zich van een vast perspectief, wat resulteert in een voortdurende verkenning van zijn eigen creativiteit.